Technologia typu PERC (ang. Passivated Emitter and Rear Cell) jest technologią pasywacji emitera i tylnej części ogniwa. Określa ona konstrukcję ogniwa fotowoltaicznego różniącego się od budowy standardowego ogniwa. Różnica polega na dołożeniu dodatkowej warstwy pasywującej od tyłu ogniwa. Warstwa ta odbija promienie słoneczne, nie zaabsorbowane przez warstwę, z powrotem do ogniwa fotowoltaicznego, zwiększając prawdopodobieństwo absorpcji tych promieni a przez to i produkcję energii elektrycznej. Jest to spowodowane niskim współczynnikiem ekstynkcji dla długości fal w obszarze podczerwieni (powyżej 800 nm). Ogniwo fotowoltaiczne wykonane w technologii PERC po raz pierwszy zostało zademonstrowane na Uniwersytecie Nowej Południowej Walii (UNSW) w Australii w 1983 r. [1]. Technologia ta osiągnęła wydajność \( 25\% \).

Tak wysoka wydajność ogniw typu PERC jest dobrą podstawą budowania paneli fotowoltaicznych. Ogniwa PERC mają dobre rezultaty w pochmurne dni, tak porankiem jak i wieczorem. Powyżej długości fali \( \lambda =1180 nm \) ogniwo oparte na krzemie nie absorbuje.
Ponieważ warstwa pasywacji odbija światło z powrotem do ogniwa, zmniejszając poziom absorpcji przez warstwę tylną, zmniejsza to też nagrzewanie panelu. To zmniejszenie absorpcji pomaga panelowi pracować w niższych temperaturach i pozytywnie wpływa na jego wydajność energetyczną.

Technologia PERC zwiększa czułość paneli dla długości fal w podczerwieni [2].
Poniżej pokazano parametry panelu fotowoltaicznego opartego na monokrystalicznym krzemie typu PERC przez jednego z producentów. Prezentowane przez firmę panele fotowoltaiczne to ogniwo z 12 busbarami ( Rys. 2 ) oraz panel z 60 ogniwam i panel z ogniwami połówkowymi, gdzie każde ogniwo jest połączone z następnym przez 12 busbarów.

Zob. przykład karty katalogowej panelu fotowoltaicznego wykonanego w technologii PERC z ogniwami połówkowymi.